Eerste Update
Blijf op de hoogte en volg Stephanie
01 Oktober 2012 | Ghana, Kasoa
Na een lange reis ben ik eindelijke geland in Accra. De reis verliep voorspoedig. Eenmaal geland op Accra werden we onthaald met muziek en een hoop geschreeuw van de werkende mensen. Echt afrikaans dus. Vanuit het vliegtuig moesten we doorlopen naar de douane. Hier heb ik meteen kennis gemaakt met The African Time. Oftewel alles rustige aan, het is tenslotte binnen 30 graden dus geen reden om je druk te maken. Dat er een ij staat van minimaal een uur wachten maakt niemand zich hier druk om.
Na maar liefst 2 uur wachten was ik dan eindelijk aan de beurt. Ondanks de zenuwen en het gebrekkige engels van mijn kant mocht ik toch vrij snel doorlopen naar de bagage ruimte. Uiteraard was de bagage al, wat wil je als je twee uur wacht. Gelukkig lagen daar ook mijn beide tassen op de grond, een zorg minder dus. Na het oppikken van mijn tassen en het wisselen van mijn geld werd ik in de aankomsthal ontvangen door Robert. Robert is een van de managers van de Dawn Foundation en zal mij de komende tijd begeleiden. Ik was erg blij dat Robert er was om mij op te vangen. De weg van het vliegtuig tot aan de taxi, die Robert had geregeld, werd ik van alle kanten aangesproken om met hun taxi, of naar hun hotel te gaan. Pff wat een indruk meteen al.
Vanaf Accra zijn we met de taxi richting Kasoa gegaan. In dit dorp is de Foundation en daar zal ik de komende nachten verblijven. In principe zouden dit er drie zijn, maar omdat mijn gastgezin nog niet thuis is verblijf ik tot en met vrijdag in kasoa. De rit richting Kasoa was erg indrukwekkend. Rijden in amsterdam is eigenlijk al gekkenwerk maar hier rijden op de “gewone snelweg” hier is even erg, oke iets erger dan ;P . Overal rijden er auto’s, totro’s (busjes) grote auto’s (SUV), scooters en ook nog mensen die fruit en water verkopen in een mand op hun hoofd. Een hoop getoeter en geschreeuw en bovenal veel muziek. Onderweg werden we nog even aangehouden door twee militairen die wilde weten waar die twee Ghanezen met die blanke naar toe gingen, na een hoop gepraat en vooral gelach ( ze maken hier overal een grapje van) mochten we eindelijk onze reis vervolgen.
Uiteindelijk 23:00 uur ghaneze tijd aangekomen in het quest house in Kasoa. Een groot huis afgesloten met een hoge betonnen muur en vooral veel prikkeldraad. Ik ben geloof ik de enige hier, lekker rustig dus (of eigenlijk TE rustig)
Mijn kamer is ong 20 vierkante meter en voorzien van een twijfelaar, een douche (ojay!!), toilet (jipie) en zelfs een tv (doet het niet hoor…). Niets te klagen dus. Ik was doodop van de reis dus heb snel alles geïnstalleerd (klamboe ed) en ben gaan slapen (geprobeerd). Al met al 3 uurtjes geslapen.
Na een korte nacht ben ik vol goede moed opgestaan en mezelf even gaan opfrissen, lekker onder een koude douche… En wachten op Robert die mij om 8 uur kwam halen voor het ontbijt.
Het ontbijt bestond uit droog brood met boter wat erg zout was en een kopje thee, niet verkeerd hoor. Ik mocht lekker gaan zitten op de grote bank en wanneer ik mijn ontbijtje op had gingen Robert en fam ontbijten. Je snapt het wel ik voelde me zeer ongemakkelijk, maar het schijnt hun gewoonte te zijn. Eerst de gast en dan zijzelf.
Vervolgens ben ik met Robert richting the office gegaan. Hier kreeg ik een hoop informatie over de foundation, hun verwachtingen en wat algemene zaken. Daarna ben ik met Dyna, administratieve medewerkster 24 jaar oud, meegegaan Kasoa verkennen. Zo heb ik even de kliniek van buitenaf gekeken, ben ik op de markt geweest en heb zelfs wat Tofu met vis gegeten (deeg bal met rode pittige saus, vis geen idee wat voor, was prima te eten alleen beetje jammer van de graten!). Ik heb zoveel indrukken opgedaan dat ik nu eigenlijk niet weet waar ik moet beginnen met vertellen.
Dyna is een aardige meid. Ze wil graag trouwen met een van mijn broers of vrienden maakt haar niet uit zolang ze maar naar Nederland kan komen. Ik heb haar maar meteen verteld dat beide broers al getrouwd zijn.
Op het moment zijn hier verkiezingen. Dus toen ik bezig was mijn dongel te verkrijgen in de plaatselijk media markt werd ik overweldigt door een hoop geschreeuw, getoeter en veel muziek. De president kwam langs hahahah wat een happening Hahaha zo grappig om te zien. Iedereen staat langs de weg te schreeuwen, mensen rennen achter de auto’s aan. Voor de president- auto rijdt een auto met een hoop boxen waarover actie gevoerd wordt. Al met al een hele gebeurtenis.
Oja toen ik de plaatselijke media markt binnen kwam werd ik bij binnenkomst meteen geholpen. Zonder pardon mocht ik meteen komen zitten en alle spullen in ontvangst nemen, dat er 20 man zit te wachten maakt niemand wat uit.
Ik ben trouwens via een totro en een taxi in het dorp gekomen. Beide niet apk gekeurd laat staan veilig. Maar wel indrukwekkend. Ze toeteren bij iedere stilstaande persoon en steken hun hand op en schreeuwen of ze mee willen rijden. Ze proppen het hele busje vol met mensen maar ook kippen, manden, platen alles gaat mee.
Vanavond heb ik gegeten bij Robert zijn familie, uiteraard in mijn eentje. Ik kreeg rijst met een saus lekker pittig (lees peentjes zweten en te weinig water bij je hebben hahah) met een stukje vis wederom met graten. Morgen ben ik weer half negen present op de foundation. Ik hoop dat ik dan wat meer mag doen. En wat meer toegang krijg tot mensen die daar werkzaam zijn. Eerlijk gezegd voel me nu best eenzaam en vraag me dan ook zeker af wat ik hier aan het doen ben.
Net nadat ik dit stuk geschreven had belde Robert mij en vroeg hoe het ging met me. Ik vertelde uiteraard dat het prima gaat en dat ik op mijn kamer was. Niet veel later stond Robert voor mijn deur en vroeg of ik even een biertje kwam doen. Helaas had ik net een liter ORS (ja ik zorg goed voor mezelf) achter mijn kiezen en had mijn tandjes al gepoest. Dus helaas geen biertje, dan maar alleen even lekker kletsen. Over Ghana, over Nederland , over voetbal over van alles en nog wat. Goh wat was dat even fijn.
Liefs Stephanie
Na maar liefst 2 uur wachten was ik dan eindelijk aan de beurt. Ondanks de zenuwen en het gebrekkige engels van mijn kant mocht ik toch vrij snel doorlopen naar de bagage ruimte. Uiteraard was de bagage al, wat wil je als je twee uur wacht. Gelukkig lagen daar ook mijn beide tassen op de grond, een zorg minder dus. Na het oppikken van mijn tassen en het wisselen van mijn geld werd ik in de aankomsthal ontvangen door Robert. Robert is een van de managers van de Dawn Foundation en zal mij de komende tijd begeleiden. Ik was erg blij dat Robert er was om mij op te vangen. De weg van het vliegtuig tot aan de taxi, die Robert had geregeld, werd ik van alle kanten aangesproken om met hun taxi, of naar hun hotel te gaan. Pff wat een indruk meteen al.
Vanaf Accra zijn we met de taxi richting Kasoa gegaan. In dit dorp is de Foundation en daar zal ik de komende nachten verblijven. In principe zouden dit er drie zijn, maar omdat mijn gastgezin nog niet thuis is verblijf ik tot en met vrijdag in kasoa. De rit richting Kasoa was erg indrukwekkend. Rijden in amsterdam is eigenlijk al gekkenwerk maar hier rijden op de “gewone snelweg” hier is even erg, oke iets erger dan ;P . Overal rijden er auto’s, totro’s (busjes) grote auto’s (SUV), scooters en ook nog mensen die fruit en water verkopen in een mand op hun hoofd. Een hoop getoeter en geschreeuw en bovenal veel muziek. Onderweg werden we nog even aangehouden door twee militairen die wilde weten waar die twee Ghanezen met die blanke naar toe gingen, na een hoop gepraat en vooral gelach ( ze maken hier overal een grapje van) mochten we eindelijk onze reis vervolgen.
Uiteindelijk 23:00 uur ghaneze tijd aangekomen in het quest house in Kasoa. Een groot huis afgesloten met een hoge betonnen muur en vooral veel prikkeldraad. Ik ben geloof ik de enige hier, lekker rustig dus (of eigenlijk TE rustig)
Mijn kamer is ong 20 vierkante meter en voorzien van een twijfelaar, een douche (ojay!!), toilet (jipie) en zelfs een tv (doet het niet hoor…). Niets te klagen dus. Ik was doodop van de reis dus heb snel alles geïnstalleerd (klamboe ed) en ben gaan slapen (geprobeerd). Al met al 3 uurtjes geslapen.
Na een korte nacht ben ik vol goede moed opgestaan en mezelf even gaan opfrissen, lekker onder een koude douche… En wachten op Robert die mij om 8 uur kwam halen voor het ontbijt.
Het ontbijt bestond uit droog brood met boter wat erg zout was en een kopje thee, niet verkeerd hoor. Ik mocht lekker gaan zitten op de grote bank en wanneer ik mijn ontbijtje op had gingen Robert en fam ontbijten. Je snapt het wel ik voelde me zeer ongemakkelijk, maar het schijnt hun gewoonte te zijn. Eerst de gast en dan zijzelf.
Vervolgens ben ik met Robert richting the office gegaan. Hier kreeg ik een hoop informatie over de foundation, hun verwachtingen en wat algemene zaken. Daarna ben ik met Dyna, administratieve medewerkster 24 jaar oud, meegegaan Kasoa verkennen. Zo heb ik even de kliniek van buitenaf gekeken, ben ik op de markt geweest en heb zelfs wat Tofu met vis gegeten (deeg bal met rode pittige saus, vis geen idee wat voor, was prima te eten alleen beetje jammer van de graten!). Ik heb zoveel indrukken opgedaan dat ik nu eigenlijk niet weet waar ik moet beginnen met vertellen.
Dyna is een aardige meid. Ze wil graag trouwen met een van mijn broers of vrienden maakt haar niet uit zolang ze maar naar Nederland kan komen. Ik heb haar maar meteen verteld dat beide broers al getrouwd zijn.
Op het moment zijn hier verkiezingen. Dus toen ik bezig was mijn dongel te verkrijgen in de plaatselijk media markt werd ik overweldigt door een hoop geschreeuw, getoeter en veel muziek. De president kwam langs hahahah wat een happening Hahaha zo grappig om te zien. Iedereen staat langs de weg te schreeuwen, mensen rennen achter de auto’s aan. Voor de president- auto rijdt een auto met een hoop boxen waarover actie gevoerd wordt. Al met al een hele gebeurtenis.
Oja toen ik de plaatselijke media markt binnen kwam werd ik bij binnenkomst meteen geholpen. Zonder pardon mocht ik meteen komen zitten en alle spullen in ontvangst nemen, dat er 20 man zit te wachten maakt niemand wat uit.
Ik ben trouwens via een totro en een taxi in het dorp gekomen. Beide niet apk gekeurd laat staan veilig. Maar wel indrukwekkend. Ze toeteren bij iedere stilstaande persoon en steken hun hand op en schreeuwen of ze mee willen rijden. Ze proppen het hele busje vol met mensen maar ook kippen, manden, platen alles gaat mee.
Vanavond heb ik gegeten bij Robert zijn familie, uiteraard in mijn eentje. Ik kreeg rijst met een saus lekker pittig (lees peentjes zweten en te weinig water bij je hebben hahah) met een stukje vis wederom met graten. Morgen ben ik weer half negen present op de foundation. Ik hoop dat ik dan wat meer mag doen. En wat meer toegang krijg tot mensen die daar werkzaam zijn. Eerlijk gezegd voel me nu best eenzaam en vraag me dan ook zeker af wat ik hier aan het doen ben.
Net nadat ik dit stuk geschreven had belde Robert mij en vroeg hoe het ging met me. Ik vertelde uiteraard dat het prima gaat en dat ik op mijn kamer was. Niet veel later stond Robert voor mijn deur en vroeg of ik even een biertje kwam doen. Helaas had ik net een liter ORS (ja ik zorg goed voor mezelf) achter mijn kiezen en had mijn tandjes al gepoest. Dus helaas geen biertje, dan maar alleen even lekker kletsen. Over Ghana, over Nederland , over voetbal over van alles en nog wat. Goh wat was dat even fijn.
Liefs Stephanie
-
02 Oktober 2012 - 01:31
Femke:
Wat een mooi eerste verslag babe! Wat een ervaringen meteen! Heel veel succes de komende tijd en ik kijk uit naar je volgende verhaal! XXXX -
02 Oktober 2012 - 13:38
Anita:
nu wordt me het een en ander duidelijk, vooral die Robert, fijn dat je toch nog met iemand kan praten, zodra je geinstalleerd bent gaat het vast een stuk beter dan weet je wat je doen moet.
spreken elkaar snel weer xx -
02 Oktober 2012 - 15:32
Opa En Oma:
hallo steph -
02 Oktober 2012 - 16:15
Mascha:
Hey Steph!
In gedachten rij ik mee in de totro en zie/hoor/ruik ik ook alles. Wat een avontuur. Ik kan me voorstellen dat je overrompeld wordt door alle indrukken. Ga eerst maar eens lekker acclimatiseren, voordat je het weet ben je aan het werk. Geniet en ik hou ook je blogs in de gaten, x. -
02 Oktober 2012 - 18:43
Linda:
Ha die Steph! Wat leuk om te lezen wat je al hebt meegemaakt. Ook wel vreemd om te realiseren dat je zo ver weg bent, heel veel groetjes van ons 4tjes! -
02 Oktober 2012 - 20:39
Aliene:
Hoi continentgenootje!
Laat de eerste twee weken alles maar over je heen komen! Je beschrijft alles heel beelend, ik moest lachen om alle herkenning. Hou je haaks!
Veel liefs vanuit Mozambique,
Aliene -
02 Oktober 2012 - 20:39
Aliene:
Hoi continentgenootje!
Laat de eerste twee weken alles maar over je heen komen! Je beschrijft alles heel beelend, ik moest lachen om alle herkenning. Hou je haaks!
Veel liefs vanuit Mozambique,
Aliene -
03 Oktober 2012 - 13:02
Irene Balie:
he steph,
dat klinkt allemaal erg goed. natuurlijk komt alles op je af, 't is anders en vreemd.
maar ik weet bijna zeker dat je straks niet meer terug wil..........................haaha
groetjes 10b -
03 Oktober 2012 - 16:18
Marlies Kramer:
hey,
Wat er ervaringen al! Grappig om te horen dat veel dingen die ons verteld zijn tijdens het voorbereidingsweekend heel waar zijn.
Zo te horen heb je gelijk die cultuurshock al te pakken :s. Die gaat vast snel weer weg :).
Veel plezier!
groetjes Marlies -
03 Oktober 2012 - 22:10
Sonja:
Hoi Steph wat leuk dat je ons meeneemt op je reis. Dit eerste verslag is in elk geval al heel bijzonder.
Ik ga je volgen!
Liefs Sonja en Fred. -
04 Oktober 2012 - 15:24
Jokie:
Hé moppie, mooi verhaal. We leven allemaal met je mee hoor en wanneer je je even eenzaam voelt moet je maar aan ons denken (dan ben je weer blij daar te zitten hahaha). Gaat helemaal goed komen; jou kennende heb je binnen een paar dagen die hele bevolking om je pink gewonden. Hou je haaks en blijf vooral schrijven.
Dikke kus XXX -
04 Oktober 2012 - 20:43
Verlaan Opa :
he stef fie -
04 Oktober 2012 - 22:20
Betty :
Hoi Stephanie,
Wat een boeiend eerste verslag. Ik blijf je volgen hoor.
Succes en sterkte daar.
Liefs Betty -
05 Oktober 2012 - 14:15
Sebas En Jo:
Heey zus,
Wat een leuk verslag, veel plezier daar.
We zullen af en toe je blog checken voor leuke updates.
Liefs ons. -
15 Oktober 2012 - 17:38
Lianne:
Super steph xxxxxx
ik blijf je volgen -
15 Oktober 2012 - 17:38
Lianne:
Super steph xxxxxx
ik blijf je volgen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
