First week

Dinsdag 2 oktober.
Ik heb een goede nacht gemaakt en dat merk ik, ik voel me fit en happy. Weer even lekker ontbijten bij Robert’s mom en wat een verassing was dat zeg. Ik kreeg gewoon een broodje kaas hahaha. Hoe bedoel je we maken het u zo comfortabel mogelijk.

Na het ontbijt kwam Robert in ene tevoorschijn en nam me weer mee richting kantoor. Daar aangekomen begonnen we met de training. Dit aan de hand van wat readers die ik in Nl al had ontvangen. Gezamenlijk hebben we de stof doorgenomen en na een uur of anderhalf had Robert weer wat anders te doen dus kon ik alleen de laatste dingen doorlezen.
Gelukkig had ik al het een en ander al doorgelezen dus zag ik daar mijn kans om even te internetten op de foundation. Zo kon ik lekker wat mensen mailen en ff chatten met mijn lief erg fijn. De rest van de dag heb ik doorgebracht op de foundation met Dyna. Dyna is echt ontzettend grappig ze vraagt bij alles wat ik doe of ik moe ben en of het met me gaat. Hahah ze neemt me wel elke keer mee lunchen (ik betaal zelf hoor, ook voor haar geloof ik haha) Vandaag stond er Banku op het menu een soort deegbal geloof van casave met palmolie, een rood pittig sausje, en wederom met vis en graad. De vis smaakt goed zolang je er maar niet te lang naar kijkt.
In de middag verveelde ik me wederom dus kroop nog even achter de computer om wat dingen te lezen, ondertussen sliep het hele bureau en was ik als enige nog wakker hahaha echt zo afrikaans he. Na het middagdutje van Dyna vroeg ik of ik haar kon helpen. Natuurlijk kon ik der helpen zij was namelijk moe hahaha. Dus ik ging zitten, zij haar taken voordoen aan mij. Bestaat uit het invoeren van cijfers. Ik een keer na doen en daar ging ik dan even mijn hollandse werklust aangezet en binnen een half uur was haar stapel weg gewerkt. Hahah ze keek me aan alsof ze water zag branden en vroeg me ook meteen of ik moe was.

Gisteravond had ik van Robert het telefoonnumer van Annemiek gekregen, een andere vrijwilliger ook werkzaam in de Justab kliniek, en heb haar even gesproken vandaag. Erg fijn weer even een andere blanke zien en gewoon even makkelijk praten over koetjes en kalfjes maar ook zeker wat ervaringen uitwisselen. Tijdens deze meeting kwam er in ene een regenbui…. Best wel even lekker.

Sávonds weer gegeten bij de moeder van Robert. Was weer goed te doen. Vandaag stond er witte rijst met vis en palmolie op het menu. Om half zeven werd het al donker dus ben ik lekker op mijn kamer gaan zitten om vervolgens even twee uur te chatten met het thuisfront.

Oja wanneer ik alleen loop dan roepen de kids obruni naar me, dat betekent blanke. Ik heb van Seth geleerd ( werknemer van het hotel) dat obubine, zwarte is. Dus dat roep ik dan maar terug waarop ze dan hard beginnen te lachen.

Woensdag
Vandaag zou ik gaan werken in the Justab. Maar helaas is dat alleen gebleven bij een ontmoeting en zal ik morgen echt gaan werken. Ik werk van 8 tot 14 uur lekker kort, dat soort tijden zou ik thuis ook wel willen hoor hahaha.
De rest van de dag was niet zo heel interessant. Ik heb gezeten op de foundation en daar weer wat gechat. Ik ben naar de supermarkt geweest met dyna waar ze wat meer westerse spulletje verkopen. Gelukkig had annemiek me gister gewaarschuwd hiervoor. Het schijnt namelijk dat dyna het wel oke vindt als de vrijwilligers haar lunch betalen ed. Dus ik besloot bij binnenkomst al meteen dat ik geen mandje of karretje zal nemen en enkel wat te drinken ging halen. Hahah ze was wat beduusd maar ja jammer dan ik betaal al de hele week der lunch.
S ’middags heb ik gevraagd aan Robert of het oke was dat ik naar huis ging. Ik was namelijk behoorlijk moe, dus ik heb heerlijk even 2 uurtjes geslapen.
Na mijn middagdutje heeft Seth (van the quest lodge) me mee genomen om een wandeling te maken. Ik had namelijk mijn camera gepakt om wat foto’s van het hotel te maken en dergelijk, maar hij stond erop om een rondje te gaan wandelen en dan foto’s maken.
Nou wat een avontuur. De oudere mensen willen graag op de foto. En de kleintje die wilde ik wel graag op de foto maar die waren vaak t verlegen dus staan ze er allemaal wat stijfjes op de foto. Uiteraard werd ik weer na geroepen met obruni. En waren er zelfs kinderen die bang van me werden (dat snap ik op zich nog wel haahhah).
Ik ben in een naaiatelier geweest, wat erg leuk was om te zien hoe die meiden dat allemaal doen. En nog een aantal dingen. Ik zal proberen de foto’s erop te zetten.
Al met al een enerverende dag. Helaas kwam ik door deze wandeling van maar liefst een uur te laat bij Roberts mom. Dus die was niet erg blij om me te zien. You’re to Late was het eerste wat ze zei hahah sorry (17:50). Toch werd ik weer verrast met een lekkere maal ik kreeg vandaag Yam een soort aardappel met kip. Erg lekker dus. Oja vanmorgen kreeg ik zelfs een uitsmijter met ui en tomaat op een wit broodje hahaha lekker he. Ik ben bang dat het volgende week wat minder wordt.
Morgen ga ik dan echt werken. Ik heb er zin in en kijk er naar hoe het daar allemaal gaat enz. Jullie horen van me!
Oja sorry van de spelfouten ed…..
Liefs Steph

Donderdag 4 okt. 12
Vandaag was het eindelijk zo ver. De wekker ging vroeg, om 6 uur stond ik alweer naast mijn bed om 7:15 mijn pap te eten bij robert’s mom. Vervolgens heb ik mij, zoals afgesproken, gemeld om 8 uur. Alleen was er nog niemand aanwezig. Dan maar wachten. Pff uiteindelijk was het half tien , en was ik ondertussen gedoopt als christen, voordat ik überhaupt 1 stap zette in het ziekenhuis. Ik werd door een van de heren in een kamer geduwd. Zo van ga hier maar naar binnen. Hij riep nog wat in het ghanees en voor ik het wist stond ik midden in een kamer waar een vrouw aan het bevallen was. Wow dat had ik niet verwacht. Al met al een hele bijzondere ervaring hoor, maar even de tijd vinden om je voor te stellen was lastig. Dus niet echt bevorderlijk voor je hechting ;P. hahah
De bevalling was een bijzondere ervaring. Ze werken niet echt bepaald hygienisch en laat staan patientvriendelijk. Waar ik dagen, weken en maanden tijd aan besteed heb kan ik hier over boord gooien. Wat nou de patient moet juist bejegend worden. Hahaha niks de patient. Luisteren naar wat grootmoeder (verloskundige min 65jr) te zeggen heeft. Ook de manier van communiceren naar de patient is zeer onvriendelijk. Wanneer de patient niet haar benen goed spreidde dan werd dat gewoon even hard handig gedaan door de verloskundige. (ik bespaar jullie de details) Echt voor geen goud dat ik zwanger raak buiten NL laat staan bevallen, dan doe ik het nog liever zelf haha.

Voor de mensen die net gegeten hebben of niet zo’n sterke maag hebben sla dan de aankomende zinnen over haha!
Het was zeer bijzonder om te zien dat ze ipv gaasjes, maandverband gebruiken (lees maatje XL met plak en al). Ze gebruiken het voor alles, om te deppen. Om te voelen, ja inside echt waar die hele maandverband ging erin met plak en al. Hij kwam er ook uit maar het was zo bizar. Ondertussen werd de anus even dicht gepropt met een maandverband (mannen vraag maar aan iemand anders waarom) En achteraf werd er was desinfectans op een maandverband gedaan om vervolgens de patiënt, het bed en tafel schoon te maken. Mmmm niet echt bepaald hygiënisch dus. Oja zelfs het kindje werd gedept met maandverband.

De tweede bevalling was erg spannend. De vrouw die moest bevallen was niet echt bepaald relaxt en had ook nooit zwangerschapsyoga of puf oefeningen gehad dus het liep voor geen meter de bevalling. Snap wel dat je als vrouw hier paniekerig wordt omdat ze je gewoon alleen laten tot dat het hoofdje staat. Vervolgens stond het hoofdje half en kwam het niet meer verder. Iedereen schreeuwen tegen die vrouw en op die buik drukken. Benen gingen alle kanten op en de verloskundige kroop er bijna in om het kind te halen. Uiteindelijk was het kindje er maar het ademde niet… Iedereen stil. Verloskundige als een gek wrijven en vocht wegpompen uit het mondje en neus maar geen geluid en beweging. Uiteindelijk snel de navelstreng geknipt (er is btw geen pap aanwezig hoor bij dit hele gebeuren) en het kind op de tafel. Uiteindelijk kwam er heel zachtjes wat gepruttel pff wat een spanning. 4 uur later waren beide vrouwen alweer verdwenen met kind en al. Borstvoeding geoefend? Nee hoor doen ze niet aan. Andere controles? Nee hoor het is toch goed gegaan? Pff wat een verschil.

De rest van de dag heb ik een beetje achter de verpleegkundigen van verloskundige gehobbeld. Stelde niks voor. Ze zijn eigenlijk een beetje de loop hondje van de verlos. Zij zegt ze wat ze moeten doen, meten, wegen, naar het lab of wat dan ook. Zij zit de hele dag achter der tafel en ontvangt geld van de patiënten en een heleboel eten. Dus je begrijpt wat voor big momma het was hhahah.

In de loop van de middag was er ook een moeder met een kindje (ong 1jr) waarvan de tong was vast gegroeid (aan de onderkant). Dus de verlos vraagt eerst geld ervoor en vervolgens zegt ze tegen een van de verpleegkundige om het kind over te nemen en naar buiten te lopen. Dus wij lopen naar buiten en de verlos roept ons terug, en vraagt mij de deur te sluiten zo voor moeders neus. Vervolgens trekt ze der handschoen aan, legt het kind op der bureau en trekt zo dat riempje los! Wow wat een gek niet! Vervolgens geeft ze het weer terug aan de vpk, er wordt geen woord gerept met moeders met hoe en wat en iedereen vindt het best. Mmm zal nog weleens lastig kunnen worden voor me om mijn mond te houden…

Ik hoop dat ik wat meer kan zien, zoals de meeste weten ben ik namelijk niet zo van de verloskunde en zwangerschap veel te veel vrouw.

Vrijdag.
Vanmorgen kon ik lekker uitslapen. Robert had met me afgesproken om rond de klok van 10 bij mij te zijn en vervolgens door te rijden naar Papase naar mijn gast gezin. Toen hij kwam om tien uur vroeg ie me waar ik bleef voor het ontbijt. Mmm lekker gecommuniceerd, later bleek ook nog dat hij Comfort mijn gastgezin moeder nog niet gesproken had. Dus dan meer mee naar kantoor om daar me te vervelen. Gelukkig kon ik even chatten met het thuisfront en even kletsen met Annemiek die was er namelijk ook. Om een uur of een ging ik dan eindelijk. Ik was behoorlijk zenuwachtig ik wist niet wat me te wachten stond en wat ik aan zou treffen. Na een klein half uurtje rijden was ik er. Ik kwam in een wat afgelegen dorp aan met verschillende hutten. Kleine en grote met en zonder leem. Vervolgens reden we af op een kleine kinderboerderij en ja hoor daar kom ik. Tussen de kippen, schapen en geiten. Het huis is klein en rommelig en behoorlijk warm. Het is van beton bedekt met van die golfplaten. Mijn kamer ziet eruit als een uh tja hoe zal ik noemen. Goed het is ongeveer 2 bij 2 met 1 raam erin en de rest is beton. Mijn bed is een schuimmatras op de grond. Verder staat er een tafel waar ik mijn kleding op gelegd heb en een soort kastje met daarop mijn toiletspullen durf er niet in te kijken haha. Comfort ( de moeder des huizes) is in het ziekenhuis. Zij komt morgen terug dus ben ik nu alleen met vader en twee kids. 1 broertje genaamd Felix. En een zusje de naam ben ik vergeten. Dan is er nog een oudere zus die heeft vandaag gekookt voor mij, zij heeft een 1 maand oude baby. Oja en dan plassen ed tja dat gaat op een gezamenlijk toilet zo’n tien meter voorbij het huis. Wassen doe ik tussen twee muren met een zelf meegebrachte emmer water. Dat wordt dus niet elke dag haren wassen. Pff uiteraard zijn dit de moeilijkste momenten en besef je wat je thuis allemaal hebt.
Bij binnenkomst ben ik even mijn spullen gaan uitpakken. Uiteraard wilde Felix mij helpen maar dat had ik maar liever niet (sorry) vervolgens vroeg ik hem of hij aan voetbal doet. En uiteraard hij voetbalt. Dus vroeg hij me meteen of ik mee wilde. Bij aankomst was het al behoorlijk druk. Wat bleek dat vier duitse meiden het team gesponsord hadden met shirtjes en dat ze nu een wedstrijd aan spelen waren voor hun in hun nieuwe shirtjes. Het was leuk om zien hoe ze spelen. Toch wel even een niveautje hoger dan bij ons hoor. Ze spelen ontzettend hard en snel en dat op blote voeten voor de meeste dan. Sommige hebben kicksen waarschijnlijk gekregen. Heb ook even gesproken met de duitse meiden die hier ook werken als vrijwilliger. Ze hebben een school gebouwd met gesponsord geld. Vervolgens waren ze sinterklaas aan het spelen rondom het voetbalveld, wat ervoor zorgde dat ik niet meer rustig kon kijken naar het voetbal omdat de kids dachten dat ik ook wat had om uit te delen. Snap nu dus ook waarom ze niet willen dat je van alles meeneemt voor de kids. Je hebt nooit genoeg!
Ben vandaag vroeg gaan slapen omdat ik moe was en even alleen wilde zijn. De eerste week zit er bijna op en het viel me zwaar. Ik dacht dat ik voorbereid zou zijn maar toch blijkt het in de praktijk anders. Meerdere keren per dag wil ik de eerste beste vlucht naar huis nemen. Maar weet dat dit hoort bij het begin.
Liefs stephanie
Zaterdag.
Jeetje wat een nacht was dit. Heb vrij weinig kunnen slapen. Er een is een hoop geluid om het huis heen. De tv blijft bijna de hele nacht aan staan en ook de geiten slapen maar heel kort. Dan is er achter het huis een naai atelier die s’nachts ook gewoon doorgaat. Helaas hebben ze niet van die mooie elektrische naaimachines maar wordt er met de hand gedraaid wat een herrie. Hahhah het zal wel wennen hoop ik. Dus om 6 uur toch maar uit mijn bedje gegaan. Zo brak als wat maar goed slapen lukte toch niet meer vanwege de hitte. Iedereen was al volop bezig aangezien ze al om 4 uur beginnen met de dag. Dus dan maar even een bad nemen oftewel met mijn emmer vol regen water op naar de stenen muren en daar me gaan wassen. Mmm niet zo’n succes nog, de handigheid zal nog wel komen. Ben benieuwd als ik straks mijn haren moet wassen. En toen het onbijt, dat bestond uit drie oliebollen zonder de poedersuiker (denk vergeten ofzo) en een zakje pittige warme sperma. Gatverdamme ik heb het geprobeerd maar bij iedere slok die ik nam moest ik bijna kokhalzen. Dus dat werd het niet. Gelukkig wordt alles wat ik laat staan opgegeten door de kids, dat is dan namelijk hun eten.
Na het badderen maar even zitten op he bankje voor het huis samen met de vaders des huize. Ik geloof dat deze man wel een behoorlijk belangrijke status heeft hier aangezien iedereen langs komt en hem om advies vraagt of even voor een praatje komt. Tja en daar zat ik dan. Met mijn goede ideeën naast iemand die vrij slecht te verstaan is (voor mij dan) midden in ghana in een fucking hut… Pfoe toen kwam de paniek even binnen en wist ik niet zo goed wat ik moest doen. Gelukkig kan ik altijd even het thuisfront bellen! Na een goede wake up call met moeders ben ik maar een beetje gaan rond zwerven en zag daar Felix (broertje). Dus meteen maar gevraagd of hij zin om te gaan voetballen. Dus wij naar het voetbalveldje, daar aangekomen draai ik me lopen er een stuk of 20 kinderen achter me reed aan. Ha dat komt mooi uit kunnen we partijtje doen. De kids hebben me toch een potje gelachen om me hahah aangezien ik wel aardig een balletje kon trappen met links en rechts! Ik geloof dat het hele dorp dat nu weet hahah. Die kids zijn wel ontzettend vermoeiend ze willen ieder moment aan je zitten, bij je zitten met je praten en je wordt de hele dag obruni genoemd. Toch is die aandacht wel goed voor je ego! Tijdens het middag eten kwam daar eindelijk Comfort binnen lopen. Pff een wereldvrouw is dat zeg! Ze omhelsde me meteen en vroeg hoe ik me voelde en ik voelde me meteen meer op mijn gemak. Dus even geklets met Comfort en Lativa (zus van ofzo) geweldig mens, heeft minstens ADHD of iets hahha. En daarna een aantal Hollandse spelletjes gespeeld zoals: stand in de mand, ik verklaar de oorlog (ja ik weet het!) en het Ninja spel, voor de mensen die Expeditie kijken weten wat ik bedoel. De kids waren er dol op. Later ben ik nog even naar het speelveldje gegaan om vervolgens stiekem weg te lopen (wat uiteraard niet lukte). Gelukkig begreep Comfort dat ik er wel even klaar mee was en stuurde de kids weg.
Dus dan maar even helpen met het eten. Vandaag stond er Fufu op het menu maar dan wel speciale fufu gemaakt van casave. Pff wat een werk is dat zeg. We begonnen om 15:00 uur en waren pas na 18:00 uur klaar. Ze koken het eerst en malen het daarna fijn op een soort van plateau met een grote bamboe stok, nou niet te doen joh. En ik al zeuren als ik stamppot maak haha. Het deeg wordt uiteindelijk in een soep gedaan waarin allerlei soorten vis en vlees in drijven ook slakken en weet ik het eigenlijk allemaal. Soms dan kauw ik niet eens maar slik ik het meteen door. Niet echt mijn favo dus.
Ik merk dat ik vaak niet eens meer weet wat ik moet vertellen omdat ik zoveel mee maak. Dus lieve mensen mail gerust met vragen enzo.
Liefs Stephanie