Alles went....
Blijf op de hoogte en volg Stephanie
30 Oktober 2012 | Ghana, Kasoa
Er is al weer een week voorbij. Ik heb de hele week bewust niet geschreven, maar merk nu dat het lastig is om te bedenken wat ik ook al weer heb mee gemaakt.
Maandag begon ik de dag met een outreach, dit keer in Papase 1 een wat groter dorp. Het was behoorlijk druk. De midwife (verloskundige) kwam lekker laat (uiteraard lekker afrikaans!) Dus heb ik de vrouwen die al aanwezig waren voorzien van wat informatie over borstvoeding en malaria. Ach je moet wat met je tijd. Tijd kost geld.. in nederland dan he! Nadat de midwife eindelijk gearriveerd was kon het spreekuur beginnen.
Uiteraard een hoop zwangere vrouwen en jonge kinderen. Twee mensen met malaria en een kind met ringworm op haar hoofd. Echt heel smerig om te zien. Het kind werd ook helemaal ingepakt vervoerd, aangezien het een schande is om zoiets te hebben. Om een uur had ik het wel gezien en ben ik lekker naar huis gegaan. S ’middags even mijn was weer gedaan, het blijft een pokkewerk hoor! Pff respect voor al die vrouwen hier!
Dinsdag heb ik een dagje gewerkt in het ziekenhuis. Ik was van plan om de hele dag op de afdeling te blijven maar helaas lagen er maar 3 patiënten dus dat was niet echt de moeite waard. Dus dan maar een beetje zoeken naar werk. Uiteindelijk vroeg de hobbyist of ik haar wilde helpen met de besnijdenissen. 4 stuks maar liefst gingen onder het mes. Bij de vierde werd zelfs gevraagd of ik het wilde doen. Dit heb ik toch maar afgeslagen, al hoewel ik dol ben op freubelen hoor!! ;p
Ook nu had ik het wel aardig gehad om 2 uur en ben ik lekker naar de lodge gegaan om daar even lekker te relaxen en te genieten van een bak rijst en een fanta!
Woensdag weer op outreach geweest. Dit keer waren we maar met zijn drieën en moest er gelopen worden. Maar liefst driekwartier! Helaas weer geen groot dorp en de opkomst was nihil mede door de regen. En wat voor een regen. Al vanaf 3 uur s ’nachts regende het! En het is niet even een beetje regen nee het is een complete stortbui! Dus het leven in ghana lag stil! Om twaalf uur weer ons boel gepakt en weer terug gegaan. De Chip/outreach blijft een moeilijk deel van mijn verblijf hier. Ik had mij voorgenomen om de fietsen te sponsoren maar mijn gevoel voelt niet goed. De meiden die er werken komen zeer lui over, de midwife is ook niet echt vriendelijk tegen de patiënten en de zorg die ze leveren is ook niet echt van een bepaalde kwaliteit. Ik weet dat ik mijn project wel heb opgezet om hun te steunen, maar ik wil wel dat het gesponsorde geld goed terecht komt. Ik ben dus bang dat het fietsenplan niet doorgaat. Uiteraard ga ik het geld goed besteden maar daar zal ik eerst wat beter onderzoek naar moeten doen hier. Ik wil dat de aankomende week gaan doen dus ik houd daar iedereen van op de hoogte. Als er mensen zijn die hier vragen over hebben mail me gerust.
Donderdag ben ik met Lativa naar een verloving geweest. Sóchtend vroeg in mijn traditionele jurk onderweg naar Accra. Nou Amsterdam is druk met verkeer maar dit slaat werkelijk alles. Uiteindelijk na 2 uur gearriveerd bij Lativa haar vaders huis waar al haar zussen zich verzameld hadden. Ik werd heerlijk onthaald met een hoop knuffels. Daarna zijn we naar het huis van de bruidegom zijn ouders gegaan. Hier werd uiteraard eerst gebeden, gezongen en gedanst. Uiteindelijk gaven ze elkaar de ring en een knuffel nou heb me kapot gelachen! Wat een stel preutse mensen.. Het zag het eruit alsof ze broer en zus waren. Na dit hele ritueel kwam er een hele stapel emmers naar buiten, deze werden uitgedeeld aan de gasten omdat je was gekomen naar de verloving. Daar achteraan kwamen zakdoeken (zal ze bewaren opa!) en waspoeder! Altijd handig hier. Nou daar liep ik dan, in mijn traditionele jurk met een emmer midden in Accra!
Achteraf nog even een borrel gedaan met Lativa en wat zussen. Oke hun een borrel ik een Fanta, nou niet een borrel maar meerdere. De liters bier gingen als limonade er door heen en na een half uur kwamen de ghanese seks verhalen op tafel. Nou hier kon ik wel om lachen hoor. Zo preuts als ze zijn na de buiten wereld maar ondertussen… Vervolgens zijn we wat gaan eten bij een achterafje waar ik meteen een kind aangeboden kreeg als ik diezelfde dag nog met hem zou gaan trouwen. Heb hem maar gezegd dat ik er een nachtje over na moet denken!
Vrijdag was een ellendige dag. Het eten bij het achterafje was helaas niet goed gevallen en had ik mijn “running” te pakken. Gelukkig beschik ik over een thuisapotheek dus gelukkig heeft het niet lang aangehouden. Maar goed ik had weinig geslapen en moest nog naar kantoor. Nadat ik de reis overleefd had kwam ik aan bij een dichte deur! Blijkt het een feestdag te zijn, nou dat hadden ze wel even mogen melden. Dus dan maar weer terug in de hete en drukke trotro. Nou op dat moment heb ik wel even alles en iedereen vervloekt, hoe ongelukkig kan je je voelen. Gelukkig net op tijd thuis en lekker mijn bed ingedoken.
Zaterdag was mijn soapdag. Na een goede nacht werd ik rond half zeven mijn bed uitgetrokken omdat er 20 man voor de deur stond. Aangezien verder slapen geen mogelijkheid meer was ben ik er maar bij gaan zitten. Iedereen praatte door elkaar en ook de samenstelling van de groep kon ik niet plaatsen. De oudere kinderen van Comfort waren er en de oudere kinderen van Lativa en nog wat broers en zussen van comfort zelf. Na een half uur druk gepraat, geschreeuw en gelachen kwam het hoge woord er eindelijk uit in het engels. Wat blijkt nou…. Gloria de jongste dochter van Comfort is zwanger! Ze is 17 jaar en 4 maanden zwanger. De vader is een van de voetbal jongens die Lativa in huis heeft ( ze geeft hun onderdak). Nou dat was wel even wat! Vind het wel grappig want ze vinden onze westerse wereld maar raar en onverantwoord omdat we bijv al gaan samenwonen voor het huwelijk, en seks hebben enz. maar ondertussen ligt hun eigen kroost met elkaar tussen de lakens. Ik heb wel even mijn lach moeten inhouden hoor.
Na dit familieoverleg moest er gesproken worden met de chief. Dus ik maar mee met de twee oudste zonen van Comfort en een broer naar de chief in het andere dorp. Daar aangekomen kreeg ik een liter bier voor mijn neus en gingen de heren aan de whisky, zelf gemaakte, lekker sterk dus en dat om 10:00 uur. Prima tijdstip al zeg ik het zelf. Na een uur of twee en tien slokjes bier verder weer vrolijk bij de aangeschoten heren in de auto gestapt terug naar huis. Nou ik weet niet hoe ik moet bidden, maar ik heb gebeden tot ik weer veilig met beide benen op de grond stond. Niet echt voor herhaling vatbaar dus… De rest van de dag is het rommelig geweest omtrent deze gebeurtenis. Wel leuk om te zien hoe zo’n dorp ermee om gaat. Iedereen praat erover, heeft een mening of een oplossing maar vragen aan de toekomstige ouders wat ze zelf willen zit er niet bij. Überhaupt met hun erover praten.
Zondag ben ik naar een professionele voetbalwedstrijd gegaan met de twee jongens (felix, Rafh). Nou om vijf uur zaten ze klaar voor mijn deur . ik dacht ik slaap even uit het is tenslotte toch zondag, maar dat ging niet door. Dus om half 7 klaar en wel zaten we dan te wachten tot de tijd voorbij ging. We zouden rond 12 vertrekken, maar om kwart voor 11 was ik het wachten zat en zijn we maar alvast gegaan. Gelukkig maar, want Ghana zou niet Ghana zijn als er niets zou gebeuren onderweg. Dus onderweg van Papase naar Kasoa kwamen wij halverwege stil te staan omdat de benzine op was. Na een reis van 2,5 uur kwamen we eindelijk aan in Accra bij de Liberty professionals. Het “stadion” is vergelijkbaar met SV de rijp, alleen is het gras hier droger. De tribune bestaat uiteraard uit plastic kuipstoeltjes op een gammele stelling. Dit was de VIP ruimte. Nou ik heb me nog nooit zo VIP gevoeld als toen (niet dus!). De wedstrijd was erg leuk, liberty proff won met 2-0. Om jullie niet te vervelen zal ik een verslag van de wedstrijd overslaan! De kids waren tevreden na een hoop eten, drinken en een goede wedstrijd en ook ik was na een dag vol in de belangstelling staan wel voldaan. Na een goede terugreis van maar liefst 45 min was ik blij dat we thuis waren.
Maandag begon ik de dag met een outreach, dit keer in Papase 1 een wat groter dorp. Het was behoorlijk druk. De midwife (verloskundige) kwam lekker laat (uiteraard lekker afrikaans!) Dus heb ik de vrouwen die al aanwezig waren voorzien van wat informatie over borstvoeding en malaria. Ach je moet wat met je tijd. Tijd kost geld.. in nederland dan he! Nadat de midwife eindelijk gearriveerd was kon het spreekuur beginnen.
Uiteraard een hoop zwangere vrouwen en jonge kinderen. Twee mensen met malaria en een kind met ringworm op haar hoofd. Echt heel smerig om te zien. Het kind werd ook helemaal ingepakt vervoerd, aangezien het een schande is om zoiets te hebben. Om een uur had ik het wel gezien en ben ik lekker naar huis gegaan. S ’middags even mijn was weer gedaan, het blijft een pokkewerk hoor! Pff respect voor al die vrouwen hier!
Dinsdag heb ik een dagje gewerkt in het ziekenhuis. Ik was van plan om de hele dag op de afdeling te blijven maar helaas lagen er maar 3 patiënten dus dat was niet echt de moeite waard. Dus dan maar een beetje zoeken naar werk. Uiteindelijk vroeg de hobbyist of ik haar wilde helpen met de besnijdenissen. 4 stuks maar liefst gingen onder het mes. Bij de vierde werd zelfs gevraagd of ik het wilde doen. Dit heb ik toch maar afgeslagen, al hoewel ik dol ben op freubelen hoor!! ;p
Ook nu had ik het wel aardig gehad om 2 uur en ben ik lekker naar de lodge gegaan om daar even lekker te relaxen en te genieten van een bak rijst en een fanta!
Woensdag weer op outreach geweest. Dit keer waren we maar met zijn drieën en moest er gelopen worden. Maar liefst driekwartier! Helaas weer geen groot dorp en de opkomst was nihil mede door de regen. En wat voor een regen. Al vanaf 3 uur s ’nachts regende het! En het is niet even een beetje regen nee het is een complete stortbui! Dus het leven in ghana lag stil! Om twaalf uur weer ons boel gepakt en weer terug gegaan. De Chip/outreach blijft een moeilijk deel van mijn verblijf hier. Ik had mij voorgenomen om de fietsen te sponsoren maar mijn gevoel voelt niet goed. De meiden die er werken komen zeer lui over, de midwife is ook niet echt vriendelijk tegen de patiënten en de zorg die ze leveren is ook niet echt van een bepaalde kwaliteit. Ik weet dat ik mijn project wel heb opgezet om hun te steunen, maar ik wil wel dat het gesponsorde geld goed terecht komt. Ik ben dus bang dat het fietsenplan niet doorgaat. Uiteraard ga ik het geld goed besteden maar daar zal ik eerst wat beter onderzoek naar moeten doen hier. Ik wil dat de aankomende week gaan doen dus ik houd daar iedereen van op de hoogte. Als er mensen zijn die hier vragen over hebben mail me gerust.
Donderdag ben ik met Lativa naar een verloving geweest. Sóchtend vroeg in mijn traditionele jurk onderweg naar Accra. Nou Amsterdam is druk met verkeer maar dit slaat werkelijk alles. Uiteindelijk na 2 uur gearriveerd bij Lativa haar vaders huis waar al haar zussen zich verzameld hadden. Ik werd heerlijk onthaald met een hoop knuffels. Daarna zijn we naar het huis van de bruidegom zijn ouders gegaan. Hier werd uiteraard eerst gebeden, gezongen en gedanst. Uiteindelijk gaven ze elkaar de ring en een knuffel nou heb me kapot gelachen! Wat een stel preutse mensen.. Het zag het eruit alsof ze broer en zus waren. Na dit hele ritueel kwam er een hele stapel emmers naar buiten, deze werden uitgedeeld aan de gasten omdat je was gekomen naar de verloving. Daar achteraan kwamen zakdoeken (zal ze bewaren opa!) en waspoeder! Altijd handig hier. Nou daar liep ik dan, in mijn traditionele jurk met een emmer midden in Accra!
Achteraf nog even een borrel gedaan met Lativa en wat zussen. Oke hun een borrel ik een Fanta, nou niet een borrel maar meerdere. De liters bier gingen als limonade er door heen en na een half uur kwamen de ghanese seks verhalen op tafel. Nou hier kon ik wel om lachen hoor. Zo preuts als ze zijn na de buiten wereld maar ondertussen… Vervolgens zijn we wat gaan eten bij een achterafje waar ik meteen een kind aangeboden kreeg als ik diezelfde dag nog met hem zou gaan trouwen. Heb hem maar gezegd dat ik er een nachtje over na moet denken!
Vrijdag was een ellendige dag. Het eten bij het achterafje was helaas niet goed gevallen en had ik mijn “running” te pakken. Gelukkig beschik ik over een thuisapotheek dus gelukkig heeft het niet lang aangehouden. Maar goed ik had weinig geslapen en moest nog naar kantoor. Nadat ik de reis overleefd had kwam ik aan bij een dichte deur! Blijkt het een feestdag te zijn, nou dat hadden ze wel even mogen melden. Dus dan maar weer terug in de hete en drukke trotro. Nou op dat moment heb ik wel even alles en iedereen vervloekt, hoe ongelukkig kan je je voelen. Gelukkig net op tijd thuis en lekker mijn bed ingedoken.
Zaterdag was mijn soapdag. Na een goede nacht werd ik rond half zeven mijn bed uitgetrokken omdat er 20 man voor de deur stond. Aangezien verder slapen geen mogelijkheid meer was ben ik er maar bij gaan zitten. Iedereen praatte door elkaar en ook de samenstelling van de groep kon ik niet plaatsen. De oudere kinderen van Comfort waren er en de oudere kinderen van Lativa en nog wat broers en zussen van comfort zelf. Na een half uur druk gepraat, geschreeuw en gelachen kwam het hoge woord er eindelijk uit in het engels. Wat blijkt nou…. Gloria de jongste dochter van Comfort is zwanger! Ze is 17 jaar en 4 maanden zwanger. De vader is een van de voetbal jongens die Lativa in huis heeft ( ze geeft hun onderdak). Nou dat was wel even wat! Vind het wel grappig want ze vinden onze westerse wereld maar raar en onverantwoord omdat we bijv al gaan samenwonen voor het huwelijk, en seks hebben enz. maar ondertussen ligt hun eigen kroost met elkaar tussen de lakens. Ik heb wel even mijn lach moeten inhouden hoor.
Na dit familieoverleg moest er gesproken worden met de chief. Dus ik maar mee met de twee oudste zonen van Comfort en een broer naar de chief in het andere dorp. Daar aangekomen kreeg ik een liter bier voor mijn neus en gingen de heren aan de whisky, zelf gemaakte, lekker sterk dus en dat om 10:00 uur. Prima tijdstip al zeg ik het zelf. Na een uur of twee en tien slokjes bier verder weer vrolijk bij de aangeschoten heren in de auto gestapt terug naar huis. Nou ik weet niet hoe ik moet bidden, maar ik heb gebeden tot ik weer veilig met beide benen op de grond stond. Niet echt voor herhaling vatbaar dus… De rest van de dag is het rommelig geweest omtrent deze gebeurtenis. Wel leuk om te zien hoe zo’n dorp ermee om gaat. Iedereen praat erover, heeft een mening of een oplossing maar vragen aan de toekomstige ouders wat ze zelf willen zit er niet bij. Überhaupt met hun erover praten.
Zondag ben ik naar een professionele voetbalwedstrijd gegaan met de twee jongens (felix, Rafh). Nou om vijf uur zaten ze klaar voor mijn deur . ik dacht ik slaap even uit het is tenslotte toch zondag, maar dat ging niet door. Dus om half 7 klaar en wel zaten we dan te wachten tot de tijd voorbij ging. We zouden rond 12 vertrekken, maar om kwart voor 11 was ik het wachten zat en zijn we maar alvast gegaan. Gelukkig maar, want Ghana zou niet Ghana zijn als er niets zou gebeuren onderweg. Dus onderweg van Papase naar Kasoa kwamen wij halverwege stil te staan omdat de benzine op was. Na een reis van 2,5 uur kwamen we eindelijk aan in Accra bij de Liberty professionals. Het “stadion” is vergelijkbaar met SV de rijp, alleen is het gras hier droger. De tribune bestaat uiteraard uit plastic kuipstoeltjes op een gammele stelling. Dit was de VIP ruimte. Nou ik heb me nog nooit zo VIP gevoeld als toen (niet dus!). De wedstrijd was erg leuk, liberty proff won met 2-0. Om jullie niet te vervelen zal ik een verslag van de wedstrijd overslaan! De kids waren tevreden na een hoop eten, drinken en een goede wedstrijd en ook ik was na een dag vol in de belangstelling staan wel voldaan. Na een goede terugreis van maar liefst 45 min was ik blij dat we thuis waren.
-
30 Oktober 2012 - 22:02
Annelies Laarman:
Weer een heerlijk verslag, probeer het allemaal en beetje voor te stellen hoe je je daardoor heen worstelt. Wat hebben wij dan toch een luxe. Succes en ik kijk uit naar het volgende verhaal.
Annelies. -
30 Oktober 2012 - 22:14
Sophie:
Steph!!
Wat geniet ik onwijs van je verhalen. Wat kan je het heerlijk vertellen en laat je me lachen hier achter me beeld scherm.
Ik kan het amper voorstellen hoe je alles daar mee maakt. Maar volgens mij ondervind je een immense ervaring. Wat onwijs mooi om te lezen dat je alle kanten overal bij betrokken wordt in het Ghanese leven.
Ga lekker zo door en blijf vooral lekker je ding doen!!
Geniet ervan Lieverd!!!
Liefs en een dikke knuffel xxx -
31 Oktober 2012 - 21:56
Papa:
hallo lieve schat
ik heb je mooie jurk gezien en ik moet zeggen ,het staat je ook nog.
mooi hoor
ik geniet net als de anderen van je mooie verhalen ,we moeten het bewaren en later in een boek vorm zetten.
was vandaag nog even bij rico ,en hij mist je wel ,hij kijkt al uit naar zijn reis .
hier gaat alles zijn gangetje,niet zo spectaculair als bij jou.
maar ik heb ook wel wat moois.
ik ga zondag 2 uur voor het eerst met peter zijn zit ski les volgen.
zondag wordt de zit ski aangemeten en krijgen we samen les.
ben heel benieuwd hoe het gaat .
zal je alles vertellen zondag middag.
groetjes kus pa -
01 November 2012 - 10:23
Ingrid Bartels:
Hoi Stephanie,
Wat een verschil tussen de wereld waar wij leven en de plekken waar jij nu komt. Maar... alles went.
Leuk dat je zo wordt opgenomen in de gemeenschap.
Ik hoop dat je een leuk project weet te vinden waar je een goed gevoel bij hebt zodat je iets voor de mensen in Ghana kunt doen met het geld dat je hebt ingezameld.
Succes verder en hou je taai.
Ingrid -
01 November 2012 - 20:27
Nel Meinders:
Hoi Stephanie,
Wat een belevenissen, ik voel een boek aankomen volgens mij wordt dat een die goed verkoopt. Je ziet de wereld toch weer van een andere kant. Komt bekend voor dat verhaal over het zwangere tienerpaar, vooral over ze praten ipv met ze praten. Het is wat jij aan de ene kant van de wereld en Scar aan de andere kant met die rotstorm.
Hou je haaks en sterkte met het vinden van een goede bestemming voor je fietsenplan.
groetjes Ron en Nel -
02 November 2012 - 04:11
Femke:
Lief, wat een briljant verslag weer! Ik vind het zo bijzonder wat je daar allemaal meemaakt! Vind het alleen wel een beetje jammer dat jij als freubelkoningin de hobbyist niet even hebt geholpen ;) Wat een verhaal hahaha! Dat zou je hier eens moeten voorstellen!
Heel veel succes de komende tijd en ik kijk uit naar je volgende verhaal!
Dikke XXX! -
02 November 2012 - 16:40
Annie:
Hallo Stephanie,
Wat een geweldig verhaal en wat zijn wij ook trots op je. Zit je daar op de foto met je prachtige jurk zeg. Wat mooi. Nou ik kijk iedere week uit naar het volgende verhaal.En Ricardo houdt ons ook op de hoogte hoor. Dikke kus van ons. -
07 November 2012 - 23:28
Sonja:
Hoi Stephanie had ik dit verslag toch helemaal overgeslagen. Nou ja zeg!
Afgelopen week moest ik nog aan je denken. Jari gaat op school een schoenendoos vullen voor Edukans die sturen die dozen dan naar een ver land. O.a. naar Ghana. Ik dacht nog misschien kan jij zijn doos wel voor hem afleveren :) .
Verder lees ik je verslagen vol bewondering over hoe je daar zo makkelijk door alles heel rolt. Gaat gewoon met twee beschonken kerels mee in de auto. Daar hoeven ze geen blaaspijpjes mee in de auto zeker? Gekkigheid natuurlijk maar zoiets zou je hier niet doen denk ik. Hoe snel pas je je dan aan he!
Net als het wassen van je kleding en jezelf. Goh als jij thuiskomt dan weet je niet wat je overkomt als je weer in je eigen fijne huisje onder je warme douche staat. Maar nu nog effe behelpen om daar te kunnen helpen.
Groetjes Sonja. -
08 November 2012 - 20:06
Oma :
hoi steph
wat een heerlijke verhalen stuur je ons
zo maak je nog eens wat mee
bij ons is het op het ogenblik heel wat saaier
opa is niet erg lekker waarschijnlijk een griepje
we verwennen hem maar een beetje
het is hier nu echt herfst weer koud en winderig
ook bij scar in amerika is het weer bar en boos
gelukkig is alles maar tijdelijk
he steph wat voor een taal spreken de meeste mensen daar?
want ik neem toch aan dat jij niet veel ghanees spreekt
we vernemen dat nog wel
pas goed op je zelf hoor
liefs en een dikke knuffel va opa en oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
